Patronem Szkoły jest Orzeł Biały
Dobre imię to najlepsze dziedzictwo
Dlaczego Orzeł Biały?
- Dlatego, że demokratycznie zdecydowaliśmy o jego wyborze podczas głosowania w dniu 22.04.2009 r.
- Dlatego, że Orzeł Biały jako symbol państwa ma charakter ponadczasowy, dotyczy każdego Polaka.
- Dlatego, że jest znakiem odwagi i heroizmu, wzniosłości idei, potęgi, wiary i optymizmu, siły fizycznej i twórczej.
- Dlatego, że oznaczając pokonywanie granic i przemierzanie przestrzeni, podkreśla jednocześnie naszą tożsamość narodową, otwiera okno na świat poprzez kształtowanie świadomości młodego pokolenia.
„A wy, drodzy młodzi przyjaciele, musicie mieć w sobie coś z orłów. Serce orle i wzrok orli. Musicie ducha hartować i wznosić wysoko, aby móc przelatywać nad wszelkim innym ptactwem w przyszłość naszej Ojczyzny. Tylko będąc jak orły potraficie przebić się przez wszystkie dziejowe przełomy, wichry i burze, nie dając się spętać żadną niewolą. Pamiętajcie, orły to wolne ptaki, bo szybują wysoko, a nie pełzają po ziemi…”
(kard. Stefan Wyszyński)
Legenda o Orle Białym
Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze wszyscy Słowianie zamieszkiwali wspólne ziemie i mówili jednym językiem, żyło trzech braci: Lech, Czech i Rus. Żyło im się dobrze i zgodnie, a z racji swej mądrości przewodzili poszczególnym rodom.
Lecz nadszedł czas. kiedy ziemia nie mogła już wyżywić ich ludzi, w lasach zaczęło brakować zwierzyny, a w rzekach ryb.
Zebrali się bracia na naradę. Usiedli w cieniu rozłożystych drzew i zaczęli zastanawiać się nad tym, co mają począć dalej. Pierwszy przemówił najstarszy, pochmurny Rus:
– Bracia! Tak dalej być nie może. Nasze ziemie są już tak zaludnione, że głód może zajrzeć nam w oczy.
– Masz rację – przytaknął mu średni brat, Czech – ale cóż mamy robić?
– Powinniśmy poszukać nowych siedzib dla naszych plemion – odezwał się milczący do tej pory najmłodszy z braci, Lech.
– Dobrze radzisz! Wyruszymy, by znaleźć nowe ziemie dla naszych ludzi -powiedzieli zgodnie Czech, Rus i Lech.
Jak postanowili, tak uczynili.
Na czele podążały straże i hufce zbrojnych, za nimi jechali trzej bracia i starszyzna plemienna. W środku pochodu – na wozach lub wierzchem – jechali starcy, kobiety i dzieci. Potem pędzono stada bydła, a ogromną kolumnę zamykali wojowie, strzegący bezpieczeństwa i pilnujący porządku.
Niełatwa to była droga. Na każdym kroku czyhały na nich różne niebezpieczeństwa, ale Słowianie szli nieustraszenie przez gęste puszcze, przechodzili rzeki w bród, mijali górzyste krainy. Tylko z rzadka natrafiali na osady ludzkie. Mimo zmęczenia, uparcie podążali przed siebie.
Nadszedł dzień rozstania. Jako pierwszy pożegnał się z braćmi Rus, który wybrał krainę bezkresnych stepów i rozległych, żyznych równin.
Pozostali powędrowali dalej. Niebawem odłączył się od pochodu Czech. Podążył ze swym plemieniem na południe i tam, nieopodal góry, którą zwano Rzip, na ziemi urodzajnej i bogatej, założył swoje państwo.
Najmłodszy z braci, Lech, wytrwale podążał naprzód. Wędrówka zbliżała się jednak do końca.
Pewnego dnia orszak zatrzymał się, bo ludzie byli zmęczeni i chcieli odpocząć. Podczas gdy mężczyźni rozbijali obozowisko, a kobiety zajęły się przygotowaniem posiłku, Lech bacznie rozglądał się wokół. Gęste lasy pełne były zwierzyny, czyste rzeki obfitowały w ryby, a przejrzyste jeziora utwierdzały w przekonaniu, by zamieszkać nad ich brzegami.
Lech głęboko nad czymś rozmyślał. Późnym popołudniem zwołał starszyznę plemienną, a gdy mężczyźni zasiedli już przy ognisku, tak do nich przemówił:
– Wędrowaliśmy długo, szukając miejsca na naszą nową siedzibę, i chyba
dziś właśnie ją znaleźliśmy. Chętnie zostanę tutaj. Okolica jest piękna, a żyzna
ziemia wyżywi nas wszystkich.
Po chwili odezwał się najbardziej doświadczony z całej starszyzny:
– Mądrość przemawia przez ciebie, Lechu. Twoi bracia, Rus i Czech, dawno
założyli siedziby, tylko my wciąż jesteśmy w drodze. Zostańmy tutaj i zbudujmy
gród!
Nagle jakiś szum przerwał milczenie i ogromny cień przesunął się nad polaną.
Zaciekawieni ludzie podnieśli głowy. Ujrzeli orła, który powoli opadał na gniazdo, znajdujące się w koronie wielkiego dębu. Na tle czerwonego, przedwieczornego nieba sylwetka ptaka odcinała się ostrą bielą.
– To znak od bogów! – krzyknęli zgodnym chórem ludzie.
– To dobra wróżba – rzekł uśmiechnięty Lech – Tutaj się osiedlimy, a ten wspaniały ptak będzie nas ochraniał.
Tak też się stało. Na polanie zbudowano gród, a na pamiątkę orlego gniazda nazwano go Gnieznem. Orzeł biały na czerwonym tle stał się herbem państwa polskiego, które bierze swój początek od Lecha.
Na podstawie tekstu Magdaleny Grądzkiej „Legendy polskie”, Wyd. Wilga Sp. z o.o., 2005
Sztandar Szkoły
Logo Szkoły
Hymn Szkoły
Hej naprzód marsz,
Hej szóstki brać,
My Ostrołęki dzieci,
A nasza pieśń jak dzwonu głos,
Niechaj wzdłuż ziemi leci.
Do słońca iść,
Wolności strzec,
Budować dom ojczyzny,
Tak kiedyś dziad i ojciec rzekł,
Strzeżemy ich spuścizny.
Tu jest nasz dom,
Ojczysty dom,
Kochany i wspaniały,
Nad nami znak,
Królewski herb,
Piastowski orzeł biały.
Leć orle, leć,
I wzrok swój tęż,
Rozwijaj skrzydła białe
I prowadź nas
Szlachectwem swym
W Ojczyzny naszej chwałę.
Więc naprzód marsz,
Narodzie nasz
Trwaj dumny i wytrwały!
Pamiętaj, że
Twój polski znak –
Srebrzysty Orzeł Biały.
B. Piasta
Nasi Uczniowie nad którymi czuwa Orzeł Biały
Rzeźba Orła Białego przed wejściem do Szkoły
Akt erekcyjny
W dniu 9 listopada 2012 r., w ramach obchodów Dnia Patrona Szkoły, klasa 2 d wraz z wychowawcą p. Małgorzatą Szarwacką, udała się na skwer im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego pod Pomnik Ofiar Terroru Komunistycznego , gdzie pod tymże pomnikiem poświęconym pamięci żołnierzy podziemia zamordowanych w latach 1945 – 1954 uczniowie złożyli kwiaty.
CEREMONIAŁ SZKOLNY Z WYKORZYSTANIEM SZTANDARU
W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 6 IM. ORŁA BIAŁEGO W OSTROŁĘCE —>>> Ceremoniał_szkolny_z_wykorzystaniem_sztandaru„>
Jan Paweł II powiedział, że:
„Człowiek jest wielki nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi” J.P. II
Chcemy pragniemy gorąco podziękować wszystkim naszym Darczyńcom, którymi są:
Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Stanisław Stefanek
Ksiądz Infułat Zygmunt Żukowski
Ksiądz Wiesław Białczak – Dziekan i Proboszcz Parafii N.N.M.P. w Ostrołęce
Ksiądz Dziekan Zdzisław Grzegorczyk – Probosz Parafii pw. Świętego Antoniego w Ostrołęce
Poseł Na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej p. Arkadiusz Czartoryski
Poseł Na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej p. Andrzej Kania
Wiceprzewodniczący Sejmiku Mazowieckiego – p. Marian Krupiński
Radny Województwa Mazowieckiego – p. Janusz Gołota
Prezydent Miasta Ostrołęki – p. Janusz Kotowski
Rada Miasta Ostrołęki z Przewodniczącym Rady p. Dariuszem Maciakiem
Mazowiecki Kurator Oświaty – p. Karol Semik
Radni Osiedli reprezentowani przez p. Dorotę Andrzejczyk
Energa Elektrownie Ostrołęka
p. Waldemar Gnatowski – Zakład Poligraficzny
p. Krystyna Brzezińska – PPHU „Kramex”
p. Agnieszka Tyszka – Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe ABC
p. Waldemara Mróz – Zakład Instalacji Sanitarnych
p. Zygmunt Mierzejewski – Przedsiębiorstwo „Benzol” sp.j.
p. Jacek Suchecki – Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o. o.
p. Paweł Malinowski – firma „Lus-ar” w Ostrołęce
Rada Rodziców przy Szkole Podstawowej Nr 6 im. Orła Białego w Ostrołęce z Przewodniczącym p. Leszkiem Żebrowskim
p. Janina Dąbrowska – Jechna – Wicedyrektor Szkoły
p. Katarzyna Długołęcka – Projektant Sztandaru
Agencja Reklamowa „Art-Studio” z siedzibą w Ostrołęce
Bank Pocztowy z siedzibą w Warszawie